از جلسات سری کلیسای پتر تا خرید سهام‌ باشگاه‌ها

ایتالیا یکی از کشورهایی است که فوتبال خود را به شدت در معرض امواج سیاسی، اقتصادی و البته مذهبی قرار داده است.

فوتبال ایتالیا یکی از معدود مکاتب فوتبال حرفه‌ای در جهان است که ضمن حفظ بدنه سنتی و ریشه‌های پدرخواندگی خود، تن به حرفه‌ای‌ شدن داده و همراه جبر زمانه، جغرافیای خود را نیز شامل حال تغییر کرده است.
کسانی که فوتبال در سرزمین چکمه‌ای شکل را دنبال کرده و به آن علاقه دارند، به خوبی می‌دانند که پدرخوانده‌های سیسیلیا، ناپولی، پالرمو و کالیاری همچنان به مقاومت خود برابر تکنولوژی روز ادامه می‌دهند و تلاش می‌کنند جو سنتی خود را، هم در ظاهر و هم در باطن، حفظ کنند.
در بسیاری از کشورهای جهان حتی مدعیان تصاحب فوتبال کاملا حرفه‌ای به طرز غیر قابل انکاری شاهد دخالت سیاست و اقتصاد در فوتبال هستیم. به عنوان مثال، اسپانیا هر سال به خاطر حفظ منافع سیاسی خود و تبلیغ برای خانواده سلطنتی، به شدت از سوی محافل سیاسی کاتالونیا و باسک تحت فشار قرار می‌گیرد و معمولا هشدارهای فیفا در این مورد پس از یک ضیافت شام برطرف و فراموش می‌شود.
ایتالیا نیز یکی از همین کشورها است که فوتبال خود را به شدت در معرض امواج سیاسی، اقتصادی و البته مذهبی قرار داده است. در این مبحث گذری داریم بر "نقش واتیکان در محاسبات فوتبال ایتالیا ".

واتیکان کجاست؟
واتیکان نام کشوری است مستقل، درون شهر رم در ایتالیا. این منطقه محل اقامت پاپ، رهبر کاتولیک‌های جهان و مرکز کلیسای کاتولیک است.
واتیکان با مساحتی در حدود 44 هکتار، کوچکترین کشور دنیا و با جمعیتی در حدود 800 نفر، کم‌جمعیت‌ترین کشور مستقل دنیا محسوب می‌شود.
دو سال پیش بود که پدرو کیالینی، خبرنگار گازتا لدو اسپورت ایتالیا، در گزارشی از برگزاری برخی جلسات سری در کلیسای پتر در واتیکان خبر داد که فوتبال این کشور در آنها بررسی می‌شود و توصیه‌هایی نیز در این خصوص منتشر می شود. پس از آن گزارش خبری، این خبرنگار شغلش را از دست داد و سردبیر گازتا دلو اسپورت برای آن که مشکلی پیش نیاید، علت اخراج وی را انتشار اسنادی مطرح کرد که قرار نبود منتشر شود.
کار از کار گذشته بود و همکاران کیالینی متوجه شده بودند که چرا کاکا پس از نشان دادن شعار "من به مسیح تعلق دارم " برابر دوربین‌های تلویزیونی، ناگهان و تنها در مدت زمان یک هفته 3 حامی مالی تازه پیدا می‌کند.
به راستی، واتیکان تا چه حد در فوتبال حرفه‌ای ایتالیا و به طور اخص در کالچو ایفای نقش می‌کند؟

ماجرای شهید آنیلی چه شد؟
پرونده شهید آنیلی و جریان مالکیت در باشگاه یوونتوس و ماجرای فاسد مالی در کارخانه فیات، هنوز هم به صورت رسمی در دادگاه عالی رم مسدود و بسته اعلام نشده؛ اما آنچه مانع بررسی بیشتر این پرونده می‌شود، به صورت انکارناپذیری مافیای تورین است.
ماهیت این مافیای قدیمی، ریشه در داستانی نسبتا مستند دارد که در دهه 70 میلادی شکل گرفتو در آن عده‌ای از رهبران لائیک آمریکای شمالی برای تبلیغ اندیشه خود راهی ایتالیا شده بودند. آنها پس از مدتی، با خرید سهام کارخانجات تولید پارچه سیسیلیا، در این منطقه ماندنی شده و هنوز هم برخی بر این باورند که فرزندان این افراد، بازار کار و تجارت منطقه پالرمو و سیسیل را در دست دارند.
این افراد بارها با اندیشه‌های کاتولیک درگیری داشته و حتی در دهه 90 میلادی نیز با تاسیس شبکه تلویزیونی با نام آزادی سیسیلیا، تلاش کردند چهره‌ای مداخله جویانه از واتیکان در فوتبال ایتالیا نشان دهند.
برخی تندرو‌های رسانه در ایتالیا پا را فراتر از این حد دراز کرده و حتی از تغییر برخی نتایج مسابقات مهم در کالچو به دستور واتیکان نوشته‌اند که البته وجهه رسمی و مستدل ندارد. البته نباید فراموش کرد که واتیکان در تعیین بسیاری از موارد فرهنگی و سیاسی جهان مسیحیت نقش مهمی را ایفا می‌کند و سالانه تعداد زیادی از مردم از این کشور بازدید می‌کنند. از این جهت، به صورت تخصصی از طریق درآمد جهانگردان مذهبی، سالیانه مقدار زیادی درآمد وارد این کشور می‌شود.
واتیکان به خودی خود از تاریخ فرهنگی قابل‌توجهی برخوردار است. ساختمان‌هایی چون سنت‌پیتر بازیلیکا و کلیسای سیستین، از زیباترین آثار هنری جهان است و آثار ارزشمندی از هنرمندان بزرگ تاریخ چون میکل آنژ و بوتیچلی را در خود جای داده است. کتابخانه بزرگ شهر و مجموعه‌های ارزشمند موزه آن حاوی اطلاعات تاریخی شگرفی است که به لحاظ علمی و فرهنگی بسیار ارزشمند تلقی می‌شود.

صنعت فوتبال و سرمایه‌گذاری مخفیانه در آن
چنین درآمد هنگفتی بی شک نمی تواند در وسوسه افراد برای حکمرانی در صنعت فوتبال و خرید سهام برخی باشگاه‌ها توسط افراد گمنام بی تاثیر باشد. بدون تردید صنعت فوتبال در کشورهایی چون اسپانیا و ایتالیا تعین کننده و انکار ناپذیر است. اگر قرار باشد پول ناشی از فوتبال تنها برای آن خرج شود، این سوال بزرگ و پر رنگ در ذهن مطرح می‌شود که چرا 4 کشیش اعظم واتیکان از سهامداران بزرگ دو باشگاه ناپولی و پالرمو ایتالیا بوده یا برلوسکونی دست از سر میلان بر نمی‌دارد.
ارتش و به نوعی نیروهای محافظ پاپ کاتولیک، معمولا و به صورت داوطلبانه از نیروهای پلیس امنیتی سوئیس انتخاب می‌شوند. لابد می‌شود حدس زد که چرا سهام باشگاه باسل سوئیس نیز در اختیار 3 تاجر ایتالیایی است که هر سال نیمی از ثروت خود را به واتیکان اختصاص می‌دهند.
تمام موارد اشاره شده، منابعی غیر رسمی دارند چرا که اصولا نمی‌شود رسما از دخالت واتیکان در فوتبال ایتالیا نوشت. معدود وبلاگ نویسان در این خصوص نیز معمولا نام خود و یا هویت رسانه‌ای خود را افشا نمی‌کنند.
از طرفی، نباید یک طرفه قضاوت کرد. ذکر این نکته نیز در این میان ضروری است که در تاریخ تقابل واتیکان با فوتبال، بوده‌اند اسقف‌ها و کشیشیانی که با خرید سهام یک باشگاه مردمی آن را از خطر سقوط با انحلال نجات داده و دوباره آن را به مردم تحویل داده‌اند.

منابع: گازتا دلواسپورت، وب سایت CNN و دیلی تلگراف