گلی برای هدیه تولد 36 سالگی رایان گیگز

بازیکن قدیمی و ولزی تیم منچستریونایتد به وعده خود عمل کرد و هدیه جشن تولدش را با گلزنی داد.

"رایان گیگز " روز یکشنبه (امروز) قدم در 36 گذاشت. وی شب گذشته و مصادف با شب تولدش پس از وعده‌ای که به هواداران منچستر برای این منظور داد، در پیروزی 4 بر یک شیاطین سرخ در فراتون پارک، زمین پورتسموث گل چهارم تیمش را در دقیقه 89 به ثمر رساند. او در حقیقت صدمین گل خویش را در لیگ برتر انگلیس ثبت کرد.

پس از این رویداد سر‌آلکس فرگوسن‌، سرمربی یونایتد گفت: رایان عزیز، تولدت مبارک. تو الان 36 ساله شدی و باید تا 67 سالگی‌ منتظر بمانیم. شاید آن زمان تصمیم به کناره‌گیری بگیری
این مربی اسکاتلندی که از سال 1986 هدایت اولدترافوردی‌ها را برعهده داشته و امکان رشد و پیشرفت گیگز را از جوانی در این تیم مهیا کرد، آنگاه عنوان کرد: او بازیکنی خارق‌العاده و تمام نشدنی است. او هنوز می‌تواند تا دو سال دیگر پرتوان و باقدرت بازی کند.
بدین ترتیب در چند جمله کوتاه مربی مجرب اسکاتلندی اولدترافورد از یکی از شیاطین سرخ قدیمی‌اش ، ساده تقدیر کرد. بازیکنی پرسابقه که 29 نوامبر سال 1973 در کانتون کاردیف چشم به جهان گشود و بعد راه طولانی تا حد الان را پیمود. به این خاطر بایستی پرسید چنین بازیکن پرسابقه‌ای در جمع شاگردان فرگوسن کیست؟!

اقامتی همیشگی
رایان تنها هفت سال داشت که همراه با خانواده اش از ولز به انگلستان کوچ کرد. او اصول پایه فوتبال خود را را در تیم محلی "دنیس یود " آموخت. وقتی گیگز به طور کامل در منچستر ساکن شد، تیم های حرفه‌ای، چندان توجهی نسبت به پدیده جدید نداشتند. چندی بعد در غفلت تیم اول شهر، آبی‌های سیتی ماهی درشت خود را صید کردند. رایان به این دلیل که سن بسیار کمی داشت، راهی مدرسه فوتبال منچسترسیتی شد. بر خلاف انتظارها گیگز درخشش چندانی از خود بروز نداد؛ اما تجربیات زیادی آموخت. در همین شرایط باشگاه رقیب غوغایی به پا کرده بود. شیاطین سرخ با حضور فردی به نام سر آلکس فرگوسن روی نیمکت رهبری شان قصد داشتند پس از سالها ناکامی و تحمل تمسخرهای لیورپولی‌ها، به اوج قدرت، توانایی و افتخار برسند.
فرگوسن برای ساختن یک بنای مستحکم احتیاج به جوانان مستعد داشت. وقتی او برای اولین بار بازی گیگز را دید، در انتخاب نوجوان 14 ساله ولزی درنگ نکرد.

ثبت همکاری
شب 29 نوامبر1987فرگوسن برای پرس و جو درباره گیگز به خانه پدر این نوجوان رفت.
فرگوسن از رایان می‌خواهد فرم مربوط به شرکت در تیم‌های پایه یونایتد را خریداری کند. وقتی این خبر به گوش اسکات، مدیر وقت منچستر سیتی می‌رسد اعلام می‌کند باشگاهش پول لازم برای امضای قرارداد حرفه‌ای با نوجوان ولزی را در اختیار ندارد و چندان خواستار او
نیست.
این صحبت به نفع رقیب همشهری تمام شد. سال بعد رایان قرارداد آماتوری با باشگاه به امضا می‌رساند و بعد اندکی پس از جشن 17 سالگی اش با با امضای بزرگ، به جمع حرفه‌ای‌های اولدترافورد می‌پیوندد. او با بازیهای درخشان و آرایش خاص مدل موهای پر پشت خود، محبوب هواداران شد. از آن زمان تا کنون وی با یک سوال کلیدی روبرو بوده‌است. ولری یا انگلیسی ؟! او در 17 سالگی حق انتخاب داشت؛ اما ترجیح داد به کشور کوچکش وفادار بماند و به این ترتیب پیشنهاد انگلیسی‌ها را رد کرد. وی حتی در مقطعی کاپیتان تیم مدرسه فوتبال انگلیس بود. با این حال، همواره اعلام می‌کرد این تنها سمتش در این کشور است و به هیچ وجه مایل نیست در جمع شیرهای سفید جایگاهی داشته باشد. رایان به ولزی بودن خود افتخار می‌کرد این تعصب زاییده تلقین‌های پدر و مادر و پدر بزرگ او بود. این جمع 4 نفره تا قبل از کوچ به انگلستان در ولز زندگی می‌کردند. گیگز کوچک بنا بر نصیحت‌های آنها هرگز به کشورش پشت نکرد. او در ابتدای حضور، یک بازیکن پر حاشیه بود فرگوسن که در تربیت بازیکنان یاغی تخصص دارد، به گونه‌ای متفاوت با گیگز برخورد کرد. او به صورت رو در رو با رایان مواجه نمی‌شد، بلکه سعی می‌کرد بطور غیر مستقیم و فقط با ارائه پند و نصیحت به ارشاد وی بپردازد. با این تدابیر فرگوسن، بازیکن جوانی که می‌رفت به سرنوشت جرج بست، دچار شود، از دام الکل و حواشی مختلف رهایی یافت.

اوج‌گیری یک مرد
دقیقاٌ پس از رهایی از حواشی، دوران اوج رایان آغاز شد نخستین بار او با پیراهن یونایتد مقابل اورتون قرار گرفت. (2مارس 1991) او در اواسط بازی به جای دنی اروین وارد بازی شد؛ اما اولین حضور ثابت او به نحو حماسی شکل گرفت. یونایتد با تک گل گیگز 18 ساله، دربی شهر را از آن خود کرد تا هم انتفام شکست سال قبل را گرفته باشد و هم جانی دوباره به تیم در حال اوج خود ببخشد.
فصل بعد اتفاقات مطابق میل وی رقم خورد. لی شارپ مصدوم گشت و رایان وارد ترکیب اصلی تیم شد از همه بهتر آنکه وی پست هافبک چپ را در اختیار گرفت. زمان پرواز فرا رسیده بود. یونایتد در آستانه تبدیل شدن به بزرگ‌ترین باشگاه جزیره بود. شکوفایی گیگز نقش مهمی در ثبات راه باشگاه ایفا کرد. منچستر در وقت‌های تلف شده هفته آخر لیگ فصل 1993، جام قهرمانی را پس از 26 سال انتظار از آن خود کرد. موقعیت رایان به عنوان یکی از برترین جوانان لیگ تثبیت شده بود. تنها یک سال قبل از قهرمانی یونایتد بود که رایان به عنوان بهترین بازیکن جوان انگلیس انتخاب شده بود.

بازیکنی پرتوان
رایان در رده ملی قصه پر غصه‌ای داست. تنها افتخار قابل ذکر او جایزه استعداد طلایی ولز بود. نخستین بازی ملی گیگز در حالی مقابل آلمان غربی انجام شد که یار تعویضی تیم ملی ولز تنها 17 سال و 321 روز سن داست. متاسفانه او در رده ملی هیچ مجالی برای درخشش به دست نیاورد. آنها در یک قدمی حضور در جام جهانی 2002، بازی برگشت پلی آف مقابل روسیه را در زمین خود با یک گل واگذار کردند تا ولزی‌ها به رغم داشتن بازیکنان بزرگی که اکثر آنها در لیگ برتر بازی می‌کنند همچنان ناکام باشند.

یک گل فراموش‌نشدنی
آن روز شیطان بزرگ توپچی‌ها را به توپ بست؛ ولی زمان گذشت. رایان به پختگی لازم رسید و منچستر به افتخار بازیکن نشاط آور اولدترافورد همواره گلهای زیبایی به ثمر رساند.
فوق العاده ترین گل دوران ورزشی گیگز در سال 1999 به ثمر رسید. بازی تکراری مرحله نیمه نهایی جام حذفی آن فصل مقابل آرسنال در ویلا پارک برگزار شد.
یونایتد تیم بسیار قدرتمندی داشت اما بیم آن می‌رفت که با شکست مقابل آرسنال دچار تضعیف روحیه شده و لیگ برتر و فینال لیگ قهرمانان را از دست بدهد. در شرایطی که بازی مقابل آرسنال با یک تساوی دیگر در حال اتمام بود، اشمایکل بزرگ پنالتی حساس آرسنالی‌ها را مهار کرد تا بازی به وقت اضاف کشیده شود. ظاهراً باید ضربات پنالتی، فرجام کار را مشخص می‌کرد. ولی در آخرین ثانیه گیگز به شکلی باورنکردنی، از مرکز زمین، همه آرسنالی‌ها دریبل کرد و وقتی به دروازه بان رسید توپ را از بالای سر وی وارد دروازه کرد تا زیباترین گل تمام ادوار جام حذفی وارد دروازه دیوید سیمن شود. شادمانی رایان پس از گل به صحنه‌ای ماندگار تبدیل شد. او پیراهن و زیر پیراهنی خود را از تن خارج کرد و در میان آرسنالی‌ها شروع به دویدن کرد تا به نیمکت من یونایتد رسید. چند سال بعد بکهام در کتاب خاطرات خود فاش ساخت که آرسنالی‌ها هنگام دویدن گیگز،؛ کیک ترین الفاظ را نثار وی کردند.

تحسین مربی از بازیکن
سرانجام من یونایتد به فینال رسید و جام را فتح کرد و در ادامه با فتح لیگ قهرمانان و لبگ برتر، رویایی ترین فصل خود را به نمایش گذاشت. چند ماه بعد گیگز دچار مصدومیت شد. اما در فصل 2000 با شکوه هر چه تمام تر به ترکیب بازگشت. بازگشت گیگز با شعار معروف "او مجدداً شما را خواهد درید " همراه شد. 7گل در 41 بازی سهم رایان از قهرمانی فصل 2000 همراه با شیاطین سرخ بود.
گلهای مرد ولزی به اندازه مهاجمان یونایتد پر تعداد نبود اما همگی در زمره گلهای مهم و 3 امتیازی محسوب می‌شد. تنها به همین خاطر بود که گیگز در قلب هواداران جای داشت. هنگامی که او تمرینات طاقت فرسای شروع فصل 2001را پشت سر می‌گذاشت، مربی اسکاتلندی به تمجید از گیگز پرداخت و وی را بهترین هافبک چپ دنیا نامید.

همیشه و در همه حال فقط یک تیم

در آغاز فصل 2001برای نخستین و آخرین بار، زمزمه خروج فرشته طلایی از جمع شیاطین به گوش رسید. گفته می‌شد لاتزیو با مبلغ بالایی این ستاره را به چنگ خواهد آورد. رایان با ابزار وفاداری نسبت به منچستر یونایتد پیشنهاد ایتالیایی‌ها را رد کرد. جالب آنکه مربی وقت لاتزیو، اریکسون بود که تنها جند ماه بعد هدایت تیم ملی انگلستان را به دست گرفت. حتی همین پیشنهاد تلویحی هم کافی بود تا مدیران یونایتد از خواب بیدار شوند. روز اول ژولیه سال 2001 زمانی بود که رایان پای میز قرارداد نشست و همکاری5 ساله خود را با اولدترافوردی‌ها متعهد شد.
بدین ترتیب وی تا قبل از آغاز جام جهانی 2006 با پیراهن سرخ فرشته نجات شیاطین خواهد بود. رایان بهترین خاطره سالهای حرفه‌ای خود را گلزنی به کاونتری می‌داند، گلی که نقش زیادی در شکل گیری یکی از 8 قهرمانی منچستر در عصر درخشان فرگوسن داشت.

بازیکنی در دل هواداران
رایان آنقدر محبوب است که قبل از فرا رسیدن زمان خداحافظی، به افتخار وی بازی یادبود برگزار شود. در سال2002 و به مناسبت آغاز دهمین سالگرد حضور گیگز در یونایتد، مسئولان باشگاه به پاس تجلیل از زحمات و فداکاری او تصمیم به برگزاری یک رقابت بزرگداشت گرفتند. بازیکنان هم دوره رایان و تعدادی از بازیکنان سال 2002 در این بازی شرکت کردند. او در این بازی نیز دست از حرکات ویران کننده خود بر نداشت. در پیایان عواید بازی یک جا به خانواده گیگز تعلق گرفت. مطبوعات به این امر اعتراض کردند و اعلام نمودند بهتر بود عواید این بازی صرف فقرا و کودکان بی سرپرست می‌شد.

بازی فوق اول ژولیه2001 در اولدترافورد مقابل سلتیک انجام گرفت. ظاهراً ماه ژولیه برای وی بسیار خوش یمن است چرا که یک سال و 22 روز بعد او صدمین گل خود را همراه من یونایتد در جریان تساوی 2 بر 2 مقابل چلسی به میزبان تحمیل کرد. پس از بازگشت به اولدترافورد، استقبال با شکوهی از گیگز به عمل آمد. او به عنوان یک ولزی موفق به انجام کاری شد که فوتبالیستهای انگلیسی عاشق یونایتد در رسیدن به آن یک ناکام بزرگ بودند. روز10آوریل 2003 زندگی شخصی آرام گیگز شیرین و او صاحب نخستین فرزند خود شد.

پاسخ منتقدان

رایان در پایان فصل مصدوم شد. اما فشار و دلگرمی هواداران من یو باعث تسریع روند حرکتی گیگز به سمت اوج گیری مجدد شد. اوج اراده رایان در بازی فصل 2003 لیگ قهرمانان مقابل یوونیوس به نمایش درآمد او طبق معمول مصدوم بود، اما از سویی دیگر نظر مردم راجع به او کمی سمت و سوی منفی پیدا کرده بود، بازی با یوونتوس آن هم در دل آلپی فرصت مناسبی بود تا بازیکن کم حرف اولدترافورد با بازی خوب، جواب منتقدان را بدهد. وی به خوبی از عهده این کار برآمد و پس از هر بار گلزنی نام خود را به هواداران حاضر نشان داد. گل فوق العاده گیگز به چلسی در جریان مرحله نیمه نهایی جام اتحادیه هرچند با پیروزی شیاطین سرخ توام نشد، اما رقم زننده یکی از زیباترین گلهای فوتبال توسط رایان گیگز بود.

بازیکنی عاشق اولدترافورد

گیگز در خصوص منچستر می‌گوید : سالهای زیادی است که در اولدترافورد حضور دارم و تصور می‌کنم به بخشی از باشگاه تبدیل شده‌ام. هنگامی که نوجوانی شرور بودم، این سرآلکس بود که با راهنمایی‌های خود من را از گرداب نجات داد.
منچستر را با تمام وجود دوست دارم. بهترین سالهای من در خدمت به باشگاهم گذشت. امیدوارم این توفیق را داشته باشم که با پیراهن خوش رنگ یونایتد از میادین فوتبال خداحافظی کنم.

باورهای مربی اسبق انگلیس درباره رایان

اسون گوران اریکسونَ، سرمربی اسبق انگلیس، درباره رایان می‌گوید : فقط در یک تیم جهان هافبک کناری خطرناکی یافت می‌شود و آن تیم بدون شک منچستر یونایتد است. وقتی توپ در اختیار او قرار دارد نمی‌توانید به او نزدیک شوید چون به نحو فضاحت باری دریبل خواهید خورد. ای کاش او به بازی در تیم ملی انگلیس می‌اندیشید. با وجود او شیرهای سفید هیچ کم و کسری احساس نخواهند کرد. گیگز در سالیان اخیر نقش عمده‌ای در موفقیت‌های باشگاهش داشته‌است. برای رایان آرزوی موفقیت می‌کنم. این همه توانایی و داشتن یک زندگی بی حاشیه تنها لایق رایان گیگز است.